दृष्टी….
तिची आणि त्याची कॉलेज मधली ओळख, मग प्रेम आणि घरच्यांच्या संमतीने दोघेही थोडे सेटल झाल्यावर जरा उशिरा टाईप्स लग्न! त्यांना सहा वर्षांची मुलगी. योगायोग असा की दोघंही एकाच ऑफिसात नोकरीला. आज लग्नाचा दहावा वाढदिवस. आज त्यांनी सुट्टी घेऊन मुंबईभर फिरून, बाहेरच लंच वगैरे करून सेलिब्रेट करायचा प्लान केला. मुलगी शाळेत गेल्यावर भोईवाड्यातील हाऊसिंग बोर्डाच्या चाळीतील सिंगल रूमच्या त्यांच्या घरातून दोघे निघाले. खाली येऊन समोरच्या बस स्टॉपवरून बस पकडून ठरल्याप्रमाणे जुहू बीचला जायला निघाले. दोघांनाही बीच चे प्रचंड आकर्षण. कॉलेज सुटल्यावर समोरच असलेल्या अरबी समुद्राच्या किनाऱ्यावर बसून अनेक सूर्यास्त त्यांनी अनुभवले होते. आजही परत एकदा बीच!
तिने साधासाच पण स्वच्छ पांढरा लखनवी कुर्ता आणि जीन्स घातली होती आणि त्याने एक साधा टीशर्ट आणि जीन्स. बस निघाली आणि ती त्याच्या खांद्यावर डोकं ठेऊन, त्याचा हात हातात धरून खेटून बसली.
तो- हे काय? नीट बस की जरा. आपण बस मध्ये आहोत.
ती- बस मध्ये गर्दी आहे का? आपण जेमतेम सात आठ जण असू. आणि मी अस काय केलंय? नवऱ्याच्या खांद्यावरच तर डोकं टेकलय.
तो- अग पण लोक बघतील आणि काय म्हणतील?
ती- दोष बहुतेक वेळा बघणार्याच्या दृष्टीत असतो. आपण त्याची काळजी नाही करायची. आज तू काय मस्त दिसतो आहेस. एक सुटलेलं पोट इग्नोर केलं ना तर अजूनही कॉलेज मध्ये होतास तसाच दिसतोस तू.
तो- ए पोटाबद्दल काही बोलायचं नाही हां नाहीतर मी पण सेम पिंच म्हणेन.
असं म्हणत तो तिच्या पोटाला हळूच चिमटा काढतो.
ती- मी फक्त खांद्यावर डोकं ठेवलं तर लोकांना ते दिसत आणि तुझा हा चावटपणा दिसत नाही का?
तो- दोष बघणार्याच्या दृष्टीत असतो अस तूच म्हणालीस ना?
दोघे हसतात.
ती- पण आपली दृष्टी मात्र अगदी तुझ्यावर गेली आहे. म्हणते पण मी बाबा सारखी बिनधास्त होणार. पोरगी कोणाचंही ऐकत नाही.
तो- ए पण दिसायला मात्र तुझ्यासारखी सुंदर आहे. तिच नाक आणि ओठ म्हणजे अगदी तुझे काढून लावल्यासारखे.
ती- हम्म. पण मोठी होऊन माझ्यासारखी हळवी नको व्हायला. तुझ्यासारखी खंबीर झाली तर बर होईल.
इतक्यात ड्रायव्हर बस बाजूला घेतो. कंडक्टर सांगतो गियर अडकला आहे. ड्रायव्हर खडम खुडूम करत बस सुरू करायचा प्रयत्न सुरू करतो. बस मधले इतर तुरळक प्रवासी एक्स्पर्ट सल्ले देऊ लागतात. हे दोघे आपल्याच आनंदात बाहेर बघत मजेत असतात.
तो- ए ते समोरच झाड गुलमोहोर ना?
ती- हो. दृष्टीने मला ह्याच इंग्रजी नाव पण सांगितलं आहे. Royal poinciana. इतकी लहान आहे पण काय काय माहिती आहे पोरीला.
तो- तूच आणून दिलास ना टॅब? आणि शेजारची मनाली आहेच तिला गुगल वगैरे शिकवायला. मग काय!
ती- हम्म. पण ही घर बघ किती सुबक आणि सुंदर आहेत.
तो- ती आपल्या जन्मापासून तशीच आहेत. आणि ह्या टुमदार घरांच्या मधून जाणारा हा सुंदर रस्ता.
ती- हो रे. आणि ती शाळेत जाणारी इवलीशी मुलं बघ. आपल्या दृष्टीसारखी. आपण लग्नाआधी बघायचो तेव्हाच आपण ठरवलं होतं की आपल्याला तशीच गोंडस मुलगी हवी.
तो- आणि देवाने आपली प्रार्थना ऐकली. देव खरच खुप दयाळू आहे आपल्या बाबतीत.
ती- नक्कीच. नाहीतर आपण भेटलोच नसतो. इतकं सुंदर आयुष्य एकमेकांच्या साथीने बघायला मिळालं नसत.
तो- ए लवकर बघ त्या पलीकडच्या टेकडीवरून उडणारी बागळ्यांची माळ. अगदी त्या बागळ्यांची माळ फुले गाण्यात आहे तशी.
ती- wow ब्युटिफुल. ए तुला आठवतो तो आपला नेहमीचा आवडता रस्ता. आपण कॉलेज वरून स्टेशनवर जाताना लागणारा? तू त्याच्यावर एक लेख पण लिहिला होतास.
तो- हो आठवतो ना. स्टेशन जवळ असूनही मोकळा. पण मला ना दृष्टीबरोबर आपण बघितलेल्या त्या थ्री डी कार्टून सिनेमातल्या जगात जायला आवडेल. काय धमाल दुनिया होती ती. आपली पहिलीच थ्री डी मूव्ही होती ना ती? तो गॉगल लावून बसायच आणि सगळं जग अंगावर येत. दृष्टी खरच खुश होती.
ती- ही बस कधी सुरू होणार? जुहूचा अथांग समुद्र आपली वाट बघत असेल. ए आपल्या कॉलेज जवळचा, नरिमन पॉइंटचा, जुहूचा आणि दापोलीचा समुद्र एकच आहे. पण किती वेगळा वाटतो ना?
तो- जसा दोष बघणार्याच्या दृष्टीत असतो तस सौंदर्यही बघणार्याच्या दृष्टीतच असत.
ती- हम्म. ए तुला आठवत आपण माथेरानला हनिमूनला गेलो होतो तेव्हा तिथल्या पॉईंट्स वरच्या त्या खोल दऱ्या, तो मातीचा रस्ता, ती झाड, तो निसर्ग!
तो- हम्म. मी यंदा काहीही करून तुला आग्र्याला नेणार आहे. ताजमहाल बघायचा आहे ना तुला?
ती- हो. पांढरा शुभ्र, प्रेमाचं प्रतीक असलेला ताजमहाल! तू मला लग्नाच्या पहिल्या वाढदिवसाला त्याची प्रतिकृती भेट दिली होतीस! तसाच दिसत असेल का रे?
तो- प्रतिकृतीपेक्षाही सुंदर असेल. आपण दृष्टीलाही नेऊ. तिलाही खूप आवडेल ताजमहाल. मग तिच्या तोंडून तिच्या भाषेत ताजमहालाच वर्णन ऐकायला जाम धमाल येईल.
इतक्यात कंडक्टर येतो.
कंडक्टर- गाडी फेल झाली आहे. खाली उतरा. मागच्या गाडीत बसवून देतो.
दोघे सावकाश आपल्या हातातील फोल्ड केलेल्या, खालच्या टोकाला लाल रंग असलेल्या पांढऱ्या काठ्या उघडतात. डोळ्यावरचे काळे गॉगल सारखे करतात आणि सराईतपणे धारावी झोपडपट्टीच्या मधोमध बंद पडलेल्या बस मधून खाली उतरतात! उतरल्यावर तो म्हणतो-
तो- चला ह्या निमित्ताने इतक्या सुंदर रस्त्यावर उतरायला मिळालं. आधी कधीच इथे आलो नव्हतो.
ती- वास थोडा विचित्र येतोय. तो तर सर्वांनाच येत असेल. पण आपल्याला जन्मापासून जे सुंदर रस्ते, घर, निसर्ग, माणस आणि सृष्टी रोज आणि सर्वत्र दिसतात ते इतरांना दिसत असतील का?
तो- अग तो ज्याच्या त्याच्या दृष्टीचा प्रश्न आहे कारण सौंदर्य बघणार्याच्या दृष्टीत असत! चल आता. दुसरी बस येईल. आज जुहू बीच. आपल्या वरळीच्या ब्लाईंड स्कूलच्या समोर असलेल्या आपल्या नेहमीच्या समुद्रपेक्षा वेगळा समुद्र.
ती- ए एकच इच्छा आहे रे. आपल्या दृष्टीला इतरांसारखी नजर आहे. पण तिला दृष्टी मात्र आपल्यासारखी मिळू दे! तिलाही आयुष्य सुदंर दिसू दे!-
Image by Sofie Zbořilová from Pixabay
मंदार जोग ह्यांची कटिंग पिनाकोलाडा, वन बाय टू मार्गारिटाआणि कोनिएक कथाही तीन पुस्तक प्रकाशित झाली असून त्यांच्या साडेचार हजार प्रती छापील आणी इबुक स्वरूपात विकल्या गेल्या आहेत. दृकश्राव्य, प्रिंट तसेच सोशल मिडीयावर मंदार जोग नियमित लिखाण करत असतात. लेखक ऑनलाईन ह्या संकल्पनेला सत्यात आणणाऱ्या टीमचा मंदार जोग एक हिस्सा आहेत.
Latest posts by mandar jog (see all)
- व्हॅलेंटाईन डे- सर्व भाग (१ ते ६) एकत्र - February 18, 2024
- वारसा (भाग ७) - November 27, 2023
- वारसा (भाग ६) - October 30, 2023
Wah
Gr88888
Speechless
अप्रतिम
निःशब्द….
Thanks
Sunder 👌👌🙏🙏
Jabardast… vachun angavar shahare aale
Sunder 👌👌🙏🙏