गुंतता हृदय हे…प्रेमांकुर.

     ” चल बाय अम्मु येते गं मी” म्हणत नेहा घराबाहेर पडली.

    ” हो हो सावकाश गं बाळा.” आतून अम्मु म्हणजे नेहाची आजीने म्हटले.

  नेहा ही सुनील आणि आभाची मुलगी.सुनील आणि आभा हे दोघे गावी राहायचे म्हणजे त्यांची शेती होती .आणि नेहा आपल्या शिक्षणासाठी शहरात रहात होती .ती लहानपणापासून च तिच्या आजीजवळच असायची.सुनील आणि आभा यांची शेती जास्त होती.शेतमजूरांबरोबर हे दोघे पती-पत्नी मिळून दिवसभर शेतात काम करायचे.आणि नेहा दिवसभर तिच्या आजीजवळ रहायची.ती आजीला अम्मु म्हणायची.

     तिचे शालेय शिक्षण गावातच झाले होते आणि आता पुढील शिक्षणासाठी तिला बाहेर शहरात जाऊन राहायचे होते.पण ती एकटी नाही जाणार अम्मु बरोबरच जाणार म्हणून हट्ट करु लागली.त्यामुळे  तिच्या बरोबर तिची आजी ही शहरात आली आणि तिथे एक छोटे घर भाड्याने घेतले.नेहा कॉलेज ला जायची पण जाणे आधी आजीची घरकामात मदत करुन द्यायची.जसे पाणी भरणे,भाजी घेऊन येणे,दुध आणून देणे.आणि मग ती कॉलेज ला जायची.

    आज तिची परीक्षा होती.त्यासाठी तिने रात्र भर जागून अभ्यास केला होता.आणि सकाळी लवकरच काॅलेजमध्ये जाऊन लायब्ररी मध्ये अभ्यास करणार होती.

 म्हणूनच ती गडबडीने काॅलेजला पळाली.

      बस स्थानकावर गेल्या गेल्या तिला आज कधी नव्हे ते बस लवकर मिळाली.” बरं झाले आज बस लवकर मिळाली.म्हणजे जरा जास्तच वेळ रिविजन करता येईल मला ” असे मनात म्हणत बसली.

   तिचा स्टाॅप आला.ती गडबडीत बसमधुन उतरली आणि पळतच काॅलेजमध्ये निघाली.आणि एकदमच एका युवकाला धडकली .आणि तिच्या हातातील पुस्तके खाली पडली.” ओह आय एम व्हेरी सॉरी” म्हणत तो युवक तिची पुस्तके उचलून देण्यासाठी खाली वाकला आणि नेहा पण त्याच वेळी खाली वाकून पुस्तके उचलणार तोच पुन्हा त्यांच्या डोक्याची टक्कर झाली.आणि एकदम नेहाने केसांचा बांधलेला नॉट निघाला आणि तिचे केस एकदम तिच्या चेहऱ्यावर रुळू लागले .तिचे हे सौंदर्य खुलून दिसत होते.आणि तो तरुण तिला एकसारखा पहातच राहिला.

    तिची देखील नजर एकदम त्या तरुणांकडे गेली. आणि त्याचा रुबाबदार सुंदर चेहरा आणि त्याच्या चेहऱ्यावर ओसंडून वाहणारा निरागसपणा हे रुप त्याचे कोणालाही आकर्षित करण्यासारखेच होते.

    ‌हे दोघेही एकमेकांना एकसारखे पाहतच राहिले.नकळतच नेहाने आपली नजर खाली करून आपल्या गालामध्ये मंद हास्य केले.आणि तो तरुण ही त्या हास्यात आपल्या हास्याचा समावेश केला आणि त्यांच्या मधील मौनाला ” हाय ,मी तुषार ..” म्हणत तोडले.

 ************************

    दोघेही आपापले परीचय देऊन लायब्ररी मध्ये जाऊन अभ्यास करत बसले.दोघे एकमेकांच्या समोर बसले होते डोळ्यासमोर पुस्तके तर होती पण मनाची एकाग्रता कोठेतरी तुटत होती.न कळत का होईना त्यांचे हृदय कोठेतरी गुंतले असे भासू लागले होते.

    दुपारी पेपर झाला.हे दोघेही आपापल्या क्लास मधुन बाहेर पडले.आणि दोघेही एकमेकांना शोधु लागले‌. ‘ हाय तुषार ,कसा होता तुझा पेपर? ” नेहाने विचारले.

  “इझी होता.तुझा?

   ” हो माझा पण.मी तर इतकी घाबरले होते कि काय येतील प्रश्न कोण जाणे.सकाळी अम्मु बरोबर देवासमोर बसून प्रार्थना केली होती आणि साखर पण ठेवली होती.”

    दोघेही बोलत बोलत बाहेर आले.” चल मी सोडू तुला ‌बाईक आहे माझी ” तुषार म्हणाला.

 ” अरे नको नको .जाते मी .बसचा पास आहे माझा.”

  ” ओ के.चल बाय‌ उद्या भेटू.  “

     तुषार आपल्या बाईक वरून निघाला आणि नेहा तिथेच उभी राहून त्याची पाठमोरी आकृती कडे पाहू लागली.