कवडसा…भाग १
” सासूबाई , मी पण जाऊ खेळायला ? ” शांतू नि विचारलं .
” जा बाई , मनसोक्त खेळून ये . आपल्याच परस दारी बरं ! बाहेर नको जाऊस . आणि हो , हे मुरमुरे पण घेऊन जा .सगळ्यांना वाट हं .” पार्वती बाई म्हणाल्या . छोटीशी शांतू लुगडं सांभाळत खेळायला गेली . तिच्या त्या अल्लड रुपाकडे पाहून पार्वतीबाईला भरून आलं . अवघी अकरा वर्षांची पोर . गोंडस , गोबऱ्या गाळाची . काळेशार केस , आणि कपाळावर सुरेख चंद्रकोर . आज महिना झाला , राघव चं लग्न होऊन . कीतीही इच्छा असली तरीही आपण हे लग्न थांबवू शकलो नाही . राघव ही तयार न्हवता . का ही अगतिकता ? का एकाच्या आयुष्यातील इतके महत्वाचे निर्णय कुणा दुसऱ्या माणसाने घ्यायचे ? विशेषतः स्त्रीयांच्या आयुष्याचे ? स्वप्न , इच्छा हळुवार भावना यांचा कोळसा करायचा जाळून . यांत्रिक पणे शेंगा फोडताना पार्वतिबाईच्या मनात विचारांचं काहूर उठलं होतं .
पार्वती बाई …………….
बाई कसली , अवघी बत्तीशीतली पार्वती . .. . तेराव्या वर्षी लग्न करून ती ठोसरांकडे आली आली होती . आणि पंधराव्या वर्षीच तिला राघव झालेला होता .
मुलींच्या शिक्षणासाठी सुधारक मंडळी जीवाचं रान करत होते , तो काळ . हरिपाठ , ज्ञानेश्वरी , हरिविजय हे सगळं ऐकायला आईसोबत मंदिरात जायची चिमुकली पार्वती तेव्हा आपणही हे वाचावं आणि इतर बायकांना वाचून दाखवावं असं तीव्रपणे वाटायचं तिला . त्यामुळे तिला शिक्षणाची खूप ओढ वाटायची . रमाबाई आणि सवित्रीबाईंच्या शाळेत जाऊन अक्षरं गिरवायला शिकली होती ती . ती आई चं बोट धरून लपत लपत शाळेत जायची . रस्त्यात टॉक टॉक आवाज करत जाणारा घोडा आणि त्यावर स्वार इंग्रजी शिपाई दिसला की तिला धडकी भरायची , पण तरीही शिकायच्या ओढीने जायचीच पार्वती . तिच्या आईला कोण आनंद झाला होता , पहिल्यांदा पोरीला लिहितांना पाहून . तिच्या हातात असतं तर इंगजी शाळेत घातलं असतं पोरीला .
पण कर्मठ बापूसाहेब देवकरांसमोर ( पार्वतीचे वडील ) कोणाचेच चालत नसे . घरात आणि पूर्ण गावात बापूसाहेबांचा फार दरारा होता .
एक दिवस पार्वती ओव्या मधील अक्षरे जुळवून वाचत असताना बापूसाहेब कुठल्याशा उर्मिने आत आले , आईला बाहेर बोलावलं . हळू हळू ते काहीतरी बोलत होते .पार्वतीला नीट कळाले नाही . आईच्या डोळ्याला धारा लागल्या होत्या . आई काही बोलणार तेव्हा बापूसाहेबांनी बास !!! असा हात वर केला होता ,उग्र चेहेऱ्याने .
आपल्या आईला कशाचे तरी खूप वाईट वाटलय एवढं तिला नक्की कळालं . आत येऊन तिने आईला विचारलं तर आई नि मायेनी तिला पोटाशी धरलं आणि म्हणाली , ” पारू , तुझं लग्न करायचं म्हणतायत ग ”
” म्हणजे यमी गेली तशी मला पण जावं लागेल ?”
आणि आईचा बांध फुटला होता….
पार्वती ला जग कळायच्या आतच तिचं लग्न गजानन ठोसर यांच्याशी लावल्या गेले होते . हे काही नवीन न्हवतं समाजाला . पाळण्यात मुलगी असतांनाच तिचं लग्न कुणातरी पोराशी ठरवणारा समाज तो . मग मुलींची मानसिकता सुध्दा तशीच होती . तेरा वर्षा पेक्षा मोठी मुलगी अविवाहित दिसली की महापातक वाटत असे . पार्वतीच्या मैत्रिणी नर्मदा , हिराबाई , यमुना सगळ्यांचे लग्न झाले होते . मुलींच्या मताला कुठे कीम्मत होती ,…..नव्हे , मुलींना मत असु शकतं हेच कदाचित मान्य न्हवतं . पण सावित्रीबाई शाळेत येणाऱ्या बायकांना खूप छान समजावून सांगत . मुळातच पुरोगामी विचारांची पार्वतीची आई त्यामुळे आणखीनच प्रगत मतांची बनली होती .
पार्वती च्या आईने तिला सांगितले होते , ” पारू माय , आपल्या बायांचं जगणं बाईच सुधारू शकते बघ . बाईचं मन बाईनच ओळखावं . बाप्याला नाही कळायचं ते . तुझी सून येईल न , बस तिचं मन ओळख . लेक असेल तर तिला चांगलं जगू दे . आपल्या वाट्याला आलं ते अजून पोरींच्या वाट्याला नको माय . ”
पार्वती शेंगा हातात तशाच ठेवून हे सगळं आठवत होती .
” ठेवला का ग चहा चुलीवर ? ” आतून आत्यांचा आवाज आला . तिने उत्तर दिले नाही
” पार्वती ? ए s पार्वती s ” पुन्हा तोच चिडका आवाज .
” हो ठेवलाय . देईल गोदा बाई
आणून . ” ” जा ग गोदा , चहा नेऊन दे आत्याबाईंना .”
ह्या गोदा बाई देखील लहानपणीच लग्न होऊन सासरी गेल्या होत्या . नवऱ्याने दुसरी बायको करून आणली आणि जेमतेम सहा महिन्यांच्या संसारातून गोदा बाई बाहेर फेकले गेली होती .
‘ नवऱ्याने टाकलेली ‘ म्हणजे गिधाडांच भक्ष्य . ठोसरांनी तेवढं मात्र चांगलं केलं . गोदाबाईला आपल्याकडे आश्रय दिला . तेव्हाची कोवळी पोर ती , जिथे प्रेम मिळालं तिथे इमान ठेऊन राहिली . तिचा आवाज गोड होता . भजनं छान म्हणायची गोदा . पार्वती पण खूप प्रेमाने वागवायची गोदाला .
” हे सुटलं सासूबाई ” एवढूसा चेहेरा करून शांतू आली होती . हातात लुगड्याचा बोचका धरून .
” ये बाळ . मी देते नीट करून . राघव दिसला का तुला सकाळ पासून ? ” तिचा ओचा नीट करत पार्वती ने विचारले .
” सकाळी मामंजिने कुठे पाठवले होते ते अजून नाही आले . ”
” शांतू , लग्न झाल्यापासून राघव तुझ्याशी बोलला का ग काही ? ”
” नाही , ‘परीक्षा आहे न , खूप अभ्यास असतो मला ‘ इतकंच म्हणाले .” ती राघव ची नक्कल करत म्हणाली .
पार्वतीला खूप हसू आलं .
” नकला मस्त करते हं तू .”
” मला गाईचा , वासराचा , बकरीचा , बैलगाडीचा आवाज काढता येतो . दाखवू ? ”
पार्वती हसली . ” हो S दाखव .”
शांतू ने इतके छान आवाज काढले , पार्वतीला खूप आवडलं . गोदाबाई पण
ओट्यावर येऊन बसली . ” किती साजरी पोर आहे अक्का . तुमची लेकीची हौस पण पूर्ण होते आता .” दोघीही हसल्या . दत्तू काका कंदील घेऊन आले होते .
” मोठ्याक्का , काचा साफ करून आणल्यात . तेल घालून एक ओसरीवर ठेवतो , एक लादनीत . परसदारी अडणी घातलीये . मला बुवाचं कीर्तन ऐकायला जायचंय ….आक्का , धाकलं मालक आलं का जी ? ”
” इकडच्यानी राघव ला कुठे पाठवलय का ? ” पार्वती ने विचारलं .
” हा जी . ते बॅरिस्टर साहेबांकडे काही काम होतं म्हणत होते . ”
पार्वतीला राघवची खूप चिंता वाटायची . राघवला सरकारी नोकरी करायची न्हवती . त्याला स्वातंत्र्य संग्रामात सक्रिय सहभाग घ्यायचा होता . पण ठोसर आग्रही होते . आपली दीडशे एकर जमीन जपायची असेल तर इंग्रजांशी सलोख्याने वागावं , दप्तरी नोकरी करावी ह्या मताचे होते गजानन ठोसर . अति हट्टाने राघवचे लग्न त्यांनी देशमानेंच्या शांतूशी लावून दिले कारण देशमाने सरकारी वखारीत अधिकारी होते .
” दत्तू ! ठेव घंगाळं मोरीवर . गरम पाणी आणून ठेव .” ठोसर आले होते .
” राघव नाही आला अजून ?” त्यांनी जरबी आवाजात विचारले .
” इकडणच पाठवले होते ना ? बॅरिस्टर साहेबांकडे ? ”
” ते काम तर दुपारीच झाले !! त्यानंतर कुठे गेला तो ? गेला का कुठल्या सभेला ? का पत्रकं वाटत फिरतोय गुपचूप ? ”
” दिवेलागणी झाली हो , काळजी वाटतेय .”
” सूनबाईंना बोललाय का काही ? ”
” तो नाही बोलत तिच्याशी . आणि फारच अजाण आहे हो पोर . मी काय म्हणते , तिला जरा दोन वर्षे …”
” सूनबाईंच्या मातोश्री काही म्हणत नाही , तुम्हासंच का वाटते असे ? आता हेच त्यांचे घर !! ”
इतक्या लहान पोरीला असं आईपासून तोडून पार्वतीला भयंकर अपराधी वाटे .
क्रमश:
पुढील भागाची लिंक- कवडसा…भाग २
Image by Luidmila Kot from Pixabay
- आत्तु-भाग ३ (शेवटचा भाग) - June 17, 2022
- आत्तु- भाग २ - June 7, 2022
- आत्तू- भाग १ - June 3, 2022
👌🏻👌🏻👌🏻
Thank you
किती सुरेख लिहिलंस ग
धन्यवाद
खूपचं सुंदर…
धन्यवाद
Khup surekh..tumchi lihayachi paddhat laay bhavte rao
धन्यवाद
खूप खूप धन्यवाद
Pingback: कवडसा…भाग २ – LekhakOnline – Excellent Marathi Articles