Author: Abhijit Inamdar

 सुबोध आजही दचकुन उठला. घशाला कोरड पडली. तसाच उठला डोक्याशी असलेला पाण्याचा तांब्या उचलला आणि घटाघटा पाणी प्यायला. बाजूलाच त्याची

आता कुणी म्हणतं आता तो पहिल्या सारखा बोलत नाही, कुणी म्हणे आता तो घुमा झालाय कुठे काय चालू आहे त्याचे

दोन वर्षांपूर्वी जेव्हा कॉलेज संपले तेव्हा अवीने पुण्यातच जॉब मिळवला अन पुण्यातच राहिला तर मृणालने GRE देण्याचा निर्णय घेतला. तिचे

आज बरोबर दहा दिवस झाले मालतीबाईंना हॉस्पिटलाईज करून. त्या स्पेशल वॉर्ड मधील २०९ नंबरच्या रूम मध्ये विश्वासराव रोजच्यासारखेच मालतीबाईंच्या चेहऱ्याकडे

अविनाश देसाई..!! कम्प्युटर इंजीनिअरिंग केलेला, साधा सरळ असा तरुण आहे. दिसायला एकदम सेक्सी वगैरे नसला तरी उठावदार असं त्याचं व्यक्तिमत्व

रेश्मा निघून गेली आणि राजला आपल्या स्वतःचा खूप राग आला. आज तिला खरे तर सांगायला हवे होते की ती आपल्याला

कॉफीशॉपला गाड्या लावून, दोघे जण आत जाऊन बसले. राजने ऑर्डर दिली आणि मग इकडचे तिकडचे बोलणे सुरु झाले. आज तिच्या

आज एवढं कंप्लीट करुनच जा. साहेबांनी सांगितले. अॉलरेडी ४ वाजून गेले आहेत, हे काम काही लवकर संपत नाही. आज माझी

“सो सिद्धार्थ, हाऊ वॉज युअर फर्स्ट वीक इन ऑफिस?” रागिणी तिच्या ऑफिसच्या इंजिनिअरिंग टीम मध्ये नवीन जॉईन झालेल्या कलीगला म्हणाली. रागणी म्हणजे साधारण ५ – ५.५० च्या आत

केवळ दहा मिनिटेच भेटून मला आताच लग्नाचा विचार करायचा नाही हे सांगायला आलेली रेश्मा चांगली दोन तास थांबली होती. राजवीर