Author: Ashwini Athavale

डॉ केदार… सुप्रसिद्ध प्रसूतिरोगतज्ञ… साधारण तीसेक वर्षांचा दांडगा अनुभव… त्यांचं अद्ययावत उपकरणांनी सुसज्ज हॉस्पिटल… आठवड्याच्या दोन तीन वारी चाळीस किलोमीटर

कॉर्पोरेट मध्ये कसलं आलंय रक्षाबंधन आणि कसली आलीये सुट्टी… दरवर्षी राहुल रात्रीच येणार मीराकडे राखी बांधायला… ते ही रात्री दहा

साधारण दहा बारा वर्षांपूर्वीची गोष्ट… तेव्हा मी मुलुंडला कॉलेजमध्ये असल्याने रोज डोंबिवली ते मुलुंड प्रवास ठरलेला… माघी गणेशोत्सव, शिमगा अशा

८६ वर्षांचे गृहस्थ… त्यांचं कुटुंब फार मोठं… त्यांना चार मुली, एक मुलगा… शिवाय त्यांच्याकडे भावाची दोन मुलं राहायला… स्वतःच्या मुलांसकट

आमच्याकडे कामाला असायची… नव्हे नव्हे ती आमच्या घरचीच एक झाली होती… तिचे सासरे, तिचा नवरा, मुलगा, मुलगी, सून अख्ख कुटुंबच

आणि पाहुणे आल्यावर तर सगळ्या सोयी गैरसोयी म्हणूनच उभ्या ठाकतात… फजिती होणार हे शंभर टक्के ठरलेलंच… आमचं घर गावात असलं

कोणाची? बायकोची… फक्त बायकोची? हो फक्त बायकोची… ओ आजोबा ‘आमची सेकंड इनिंग’ असं म्हणा ना… हो, ते ही तुझं खरंय

सफर… जिंदगी एक सुहाना सफर है… नवी कोरी गाडी… व्हॅलेंटाईन डे चं निमित्त… मेलं, आपलं कसलं आलंय व्हॅलेंटाईन… पाच वर्षे

आठवणीतील सिनेमांच्या काही आठवणी… १९९४ साली ‘हम आपके है कौन’ सिनेमा आला तेव्हा मी इयत्ता पहिलीत होते. माझ्या आईने आणि

अखेर तो दिवस आलाच… माझ्या अडीच महिन्यांच्या गिरिजा नामक परीला मला घरी ठेऊन नोकरीवर जावंच लागलं… इलाजच नव्हता… तिला सांभाळायला