Author: Gauri Brahme

“आई, मला इंस्टाग्रामवर यायचं आहे. माझे बरेच क्लासमेट्स तिथे आहेत.” इति आमचं लेकरु, इयत्ता नववी. (फेसबूकवर यायचंय नाही म्हणाला, कारण

‘लग्नातला लेहंगा, साडी, कुर्ता विकायचाय’ अश्या जहिराती, पोस्ट्स दिसतात. त्यातला प्रॅक्टिकल भाग पटतो. महागाची वस्तू आहे, एकदाच वापरली आहे, आता

एके दिवशी वेडेपणाच्या मनात आलं, आपल्या सगळ्या मित्रांना एक जंगी पार्टी देऊ. त्याने सर्वांना आमंत्रण दिलं. सर्वजण आले. वासनेने कल्पना

दुपारचे दोन वाजत आले होते. ऊन चांगलच चढलं होतं. घरी परतायची घाई होती. मुलं शाळेतून आली असणार, त्यांचं जेवण, अभ्यास,

You need to login to view this content. Please Login. Not a Member? Join Us

You need to login to view this content. Please Login. Not a Member? Join Us

“निघूया?” आनंदने विचारलं आणि जयाने आरशात पाहत मानेनेच होकार दिला. दोघ छान तयार झाले होते. वीकएंडची मजा, मूडच काही वेगळा

खरंतर  तिच्या मनात फार नव्हतंच. कश्याला परत त्या फंदात पडायचं? सगळं जग करतं म्हणून आपणही करायचं? नकोच. काय अर्थ असतो

  एमिली नावाची एक बाई एकदा तिच्या लायसन्सच्या नूतनीकरणाकरता सरकारी ऑफिसात गेली. ऑफिसातल्या कर्मचारी बाईने तिला तिचा व्यवसाय विचारताच, एमिली

तिची डायरी : शनिवार संध्याकाळपासूनच त्याचं जरा सटकलेलंच होतं. आम्हाला जेवायला बाहेर जायचं होतं. मी तो पूर्ण दिवस मैत्रिणींबरोबर शॉपिंग