Author: Prachi Bapat

जपानी जेवण म्हटलं की डोळ्यासमोर हमखास उभं राहते ती, सुशी. कच्च्या माशांपासून बनवलेला हा पदार्थ जगभर जपानची ओळख बनून गेलेला

परवा एक दृश्य पाहिलं. अगदी साधं कधीही नजरेला पडणारं. एक आजोबा त्यांच्या परिचित असणाऱ्या एका बाईशी बोलतं होते. तिथेच तिचा

हल्ली काही शब्द सतत कानावर येतात. जसं be you, me time, spiritual quotient, live in today असं बरंच. त्यातले काही

काय असते संस्कृती? आपल्या माणूस म्हणून असणाऱ्या जीवनाचं संचित? का आपलं अस्तित्व उलगडून दाखवणारं काही? आपल्या मनाचा, विचारांचा आरसा? माणूस

डोसा, पांढरा आणि खुसखुशीत थोडासा लुसलुशीत. हा फार फार आवडतो, कोणाला? तुम्हांला, मला तर आवडतोच. पण तो भयंकर आवडतो माझ्या

जपानमध्ये काही जण फक्त चहा प्यायला येतात. अर्थात त्यात भारतीय नसतात. गोरे. ते काय श्रीमंत देशातले. डॉलरवाले. परत वर दांडगी

कसे आहोत आपण? काय विचार करतो दुसरा आपल्याबद्दल? आपले गुण दिसतात का त्याला हे जाणून घेण्याची किती उत्सुकता असते मानवी

हलली कधी रात्री जागून लिहिलं जात. आणि मग असं लिहिता लिहिता कॉफी प्यायची तल्लफ येते. हलकी कडवट, फेसाळ, भरपूर दूध